Hoofdstuk 3
_________________________________________________________________________
Hoe ontstaan de stemmen?
Veel onderzoekers, ingenieurs en
geluidstechnici hebben de afgelopen 50 jaar hun hoofd gebroken over de
vraag hoe de EVP-stemmen ontstaan; hoe zij technisch gezien tot stand
komen op analoge en/of digitale basis. Aangezien door Prof.Hans Bender en
anderen bewezen is dat het verschijnsel van paranormale oorsprong is en de
moderne Fysica blijkbaar nog uitgebreid moet worden met nieuwe
wetmatigheden, waarvan wij de definities en grenzen nog lang niet kennen,
zijn er vooralsnog weinig inzichten in de werking en het ontstaan van EVP.
De verstaanbaarheid en kwaliteit van de stemmen is sterk onderhevig aan
variatie en fluctuatie. Ik heb nog niet kunnen ontdekken welke factoren
daaraan precies ten grondslag liggen. Zelf zeggen de stemmen dat het erg
moeilijk is om door te komen. Blijkbaar kost het van hun kant veel
“energie”.
 “moeilijk”
(na mijn vraag: “is het moeilijk voor jullie om door te komen?”)
“dit
kost energie”
Deze energie lijkt op een of andere manier gekoppeld te zijn aan bepaalde
emoties. Ik merkte vaak dat de stemmen goed doorkwamen als ze zelf zeer
gemotiveerd waren, iets belangrijks te zeggen hadden of ergens door
geëmotioneerd waren.
Interessant in dit verband is dat de
allereerste EVP-opnames van Friedrich Jürgenson in 1959 op zijn
bandrecorder gepaard gingen met z.g. "Brausetöne"(bromtonen), waarin een
EVP-stem voorkwam. Diezelfde zware bromtonen, die maar af en toe
sporadisch geregistreerd worden, kon ook ik in 1973 bij mijn eerste
experimentele EVP-bandopnames constateren.
Ze bleken vooral voor te komen als de
stemmen sterk emotionele zaken te vermelden hadden. Helaas werden de
stemmen door deze hinderlijke bromtonen slechter verstaanbaar. Gelukkig
kwamen ze niet vaak voor, maar het was in die beginperiode van EVP-opnames
een opmerkelijk verschijnsel.
Pas later, nadat de computer was
geintroduceerd, kon ik direkt de grafische voiceprints zien bij
microfoonopnames met een digitaal audio-programma. Ook daarop waren soms
duidelijke "energy bursts" te zien, wanneer er bijzonder emotionele
EVP-mededelingen werden gedaan (zie foto).
Het merkwaardige is dat er bij deze
computeropnames in tegenstelling tot bandrecorderopnames géén bromtonen
voorkomen, maar wel duidelijk zichtbare energieverhogingen op de
spectrografische voiceprints. Het vreemde is dat wanneer men deze
"energie-explosies" beluistert, er géén verandering optreedt in het
geluidsvolume en er dus geen zware geluidstonen te horen zijn, die men dan
wel zou mogen verwachten bij een dergelijke zichtbare grafische
registratie. Blijkbaar registreert de voiceprint op dat moment "iets",
wellicht een energievorm die niet hoorbaar, maar wel zichtbaar is!
Technisch gezien bestaat hier geen verklaring voor (anomalieën). Het
vreemde is dat in deze gevallen een digitaal audioprogramma een "signaal"
detecteert, dat niet auditief is en alleen visueel...! Liggen deze
sporadische registraties boven de gehoorgrens?
Deze energieverhogingen worden slechts een
enkele keer waargenomen op momenten dat de stemmen zeer emotionele zaken
te vermelden hebben. Dat is de enige relatie die ik heb kunnen ontdekken.
Deze duidelijk zichtbare beinvloeding door "energievelden" staat overigens
blijkbaar geheel los van de experimentator, omdat ik op die momenten geen
emotie bij mijzelf kon constateren.
Zijn dit zichtbare registraties van een
soort "psychokinetische" energie, een bepaalde gedachten-energie? Zoals ik
al eerder vermeldde, ben ik na 35 jaar EVP-onderzoek overtuigd geraakt dat
deze stemmen afkomstig zijn van zelfstandig opererende entiteiten, die
geheel losstaan van het onderbewustzijn der experimentator. Zo bleek uit
mijn vele testen dat ik soms verkeerd werd verstaan, een fout die mijn
onderbewustzijn nooit zou maken! Opmerkelijk is in dit verband ook dat ze
mij vaak met "u" aanspreken en zaken vermelden waar ik absoluut geen enige
kennis op dat moment van heb.
Kortom, als er al sprake is van een
psychokinetische "gedachten"-beinvloeding, dan lijkt het er sterk op dat
men in die andere dimensie blijkbaar de mogelijkheden daartoe heeft om
aangeboden noise (stochastische ruis) te transformeren in iets dat
taalkundig sterk op vocale mededelingen lijkt. Wellicht op een
overeenkomstige manier zoals men met een magneet onder een vel papier met
ijzervijlsel deze deeltjes kan "groeperen" tot visueel zichtbare vormen.
Zo zouden dan de "stochastische ruisdeeltjes" wellicht kunnen worden
gegroepeerd tot iets dat beantwoord aan een spectrografisch beeld van een
menselijke stem, die ook als zodanig auditief verstaanbaar en herkenbaar
is.
Hoe de stemmen tot stand komen blijft vooralsnog een raadsel, aangezien we
mogen aannemen dat men als geest niet meer de beschikking heeft over een
strottenhoofd. Wat opvalt is dat de stemmen vaak sneller praten dan wij.
Dit bevestigen ze zelf ook: “wij praten sneller”, “we snappenniet dat jij
langzaam praat!”.
Dat is ook de reden dat ik bij het afluisteren de stemmen altijd een
digitale vertragingsfactor van 70 of 80% toepas.
Zelf zeggen ze hierover: “we manoeuvreren de tijdsgolf”.
“we
manoeuvreren de tijdsgolf”
Ook kan men vaak constateren dat de stemmen met modulaties of in golven
doorkomen. Soms hoort men zelfs echo’s of resonanties. Er is dus blijkbaar
sprake van een soort golfenergie die ze proberen in te tunen op onze
electromagnetische (analoge) of digitale energie. Zelf noemen ze het “hoge
straling”.
“hoge
straling gaat goed!”
Op mijn talloze vragen of de kwaliteit van hun stemmen niet beter kon,
werd vaak geirriteerd geantwoord en vermeld dat ze het zelf wel
verstaanbaar vonden voor de mensen.
“blijft
voor mensen verstaanbaar!”
Lange tijd heb ik geprobeerd nieuwe technieken te vinden om de
verstaanbaarheid te verbeteren. Een daarvan was de DNG-methode (Digital
Noise Generating). Ik had ontdekt dat wanneer ik met m’n toetsenbord van
de PC over een houten tafelblad heen en weer schoof, de stemmen na
digitale wegfiltering van de noise beter werden en er langere zinnen
konden worden beluisterd. Later gebruikte ik daar verschillende soorten
schuifknoppen voor met hetzelfde doel. Ook toevoeging van schone of “witte
ruis”, die later digitaal exact werd weggefilterd, hielp daarbij bijzonder
goed. Over deze techniek van “stochastische resonantie” heb ik reeds in de
inleiding gesproken.
De stemmen reageerden enthousiast op deze nieuwe technische verbeteringen:
“hoor, alles aan het proberen!
Wat leuk, dat kan je goed horen, hoera Hans bereikt het!”
“hoor, alles aan het proberen!”
“hoera, Hans bereikt het!”
Een enkeling vond deze methode niet leuk en zei na mijn constatering: “dit
is een veel betere methode he?”: “dit is een rot methode!”
“dit
is een rotmethode!”
De reden daarvan is waarschijnlijk dat het
moeilijk voor hen is om deze "schuifgeluiden" te transformeren tot een
verstaanbare zin. Tijdens de microfoonopnames in m'n opnamestudio zijn
deze schuifgeluiden die ik hen aanbied ook duidelijk als schuifgeluid te
horen. Echter bij het digitaal afspelen van het opgenomen geluid is dit
ineens getransformeerd tot duidelijk herkenbare mannen- of vrouwenstemmen.
Blijkbaar benutten de "entiteiten" de
noise-geluidsdeeltjes en de lengte van het aangeboden noise-geluid om dat
tot een verstaanbare mededeling om te vormen. Dat is voor hen onmiskenbaar
een moeilijk proces omdat het ook "real time" of simultaan plaatsvindt.
Vandaar waarschijnlijk de opmerking dat het een "rotmethode" is. Dit kan
ook wellicht verklaren waarom slechts ca 10% van de opnames goed
verstaanbare stemmen oplevert en de rest blijkbaar "probeersels" zijn; een
soort onverstaanbaar "bargoens", waarbij men wel duidelijk hoort dat het
een mannen- of vrouwenstem is, maar de inhoud volledig aan je voorbijgaat.
In de loop der jaren heb ik ontdekt dat
sommige van deze entiteiten beter in staat zijn om kwalitatief goed
verstaanbare stemmen te "produceren" dan andere entiteiten. Dit zou ook
een verklaring kunnen waarom de ene EVP-onderzoeker wel betere resultaten
krijgt en de andere slechtere resultaten. Wat daarbij ook absoluut een rol
speelt is dat men een goed contact met de "andere zijde" moet opbouwen.
Zelf sta ik klaarblijkelijk in contact met een groep aan de andere kant,
die zich "het team" noemt en zou bestaan uit wetenschappers en geleerden.
Bij mijn onderzoek de afgelopen jaren is dat een duidelijk voordeel
geweest. Met deze experimenten willen zij "het team bewijzen", zoals ze
zelf zeggen. Ook schijn ik ze te kennen van "vroeger" als "geleerden" (zie
ook hoofdstuk 8: REINCARNATIE).
"het
team bewijzen!" .
"jij
kent ons van vroeger, geleerden!"
Deze laatste zin is in vreemde
staccato-achtige klanken en vergt enige concentratie om goed te kunnen
horen. Over het algemeen is voor het beluisteren van EVP- stemmen een goed
geconditioneerd gehoor noodzakelijk. Wil men dit verschijnsel op z'n
merites willen beoordelen, dan zal men z'n gehoor enigszins moeten
aanpassen aan vreemde intonaties en ritmes. Datzelfde geldt trouwens ook
voor het naar waarde kunnen beoordelen van b.v. klassieke muziek. Men zal
toch een soort muzikaal gehoor moeten ontwikkelen als men de pretentie
heeft om muziekcriticus te zijn. Zo ook bij EVP. Mist men een scherp,
geconcentreerd gehoor, dan mag men verder ook niet over dit fenomeen
oordelen, dunkt mij.
Reeds Konstantin Raudive onderscheidde 3
soorten EVP-stemmen: van A-, B- en C-kwaliteit.
De z.g. A-stemmen zijn even goed te verstaan als onze eigen stem.
B-stemmen vergen al iets meer concentratie en C-stemmen
liggen op de uiterste rand van hoorbaarheid.
Raudive hield onder meer
"verstaanbaarheidstesten" met wetenschappers en mensen met een muzikaal
gehoor. De A-stemmen werden door een groep van 300 proefpersonen
beluisterd en juist geinterpreteerd. Een groep wetenschappers vond
ongeveer 70-100% van deze stemmen "goed tot zeer goed verstaanbaar".
Daarmee haalt men meteen de gretig gebruikte theorie van EVP-critici en
debunkers onderuit dat het bij dit verschijnsel zou gaan om "wenshoren" of
"eidetiek". Als een A- of B-stem door een groep proefpersonen voor ca
80-100% als "goed verstaanbaar" wordt aangemerkt, dan mag men aannemen dat
de bewuste zin ook gezegd wordt en kan men bovendien analyseren of de zin
een duidelijk antwoord is op een eventueel gestelde vraag.
Als objectieve, visueel registreerbare
aanvulling op ons "subjectieve" gehoor is bovendien de "spectrografische
analyse" goed bruikbaar. Bepaalde klanken, klinkers of medeklinkers,
hebben vaak een karakteristiek frequentiegebied (z.g."formanten"). Op een
spectrogram is dan als extra ondersteuning van een auditive interpretatie
te zien dat dit ook daadwerkelijk gezegd wordt.
|
